“ကိုကို … ေဘာင္းဘီ ခြၽတ္ ”
“အို႔ … ဘာလုပ္ဖို႔တုန္း … ”
ငတိမ က ရင္းမ႐ွိဖ်ားမ႐ွိ ေျပာေတာ့ … က်ဳပ္မွာ
မအုပ္သင့္တာေတြ ဖမ္းအုပ္မိကုန္တယ္ …
လူျမင္ကြင္းပန္းျခံႀကီးမွာဗ်ာ … ခြၽတ္စရာ လား
“ဒါဆို အကႌ်ခြၽတ္ကြာ ”
“ဟာ … ဘာလုပ္မွာတုန္းလို႔ ”
ဘာေၾကာင့္လဲကို မသိဘူး ငတိမ က ေတာင္းခ်င္တာေတာင္းေနတာ
အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ဆိုလည္း ေပးရတာ ဟုတ္တုတ္တုတ္
“ဒါဆို … ဦးထုပ္ ခြၽတ္ကြာ ”
“ဖီြး … ”
ေမးမရႏိုင္တာ သိတာနဲ႔ အလိုက္သင့္ပဲ ခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္ …
ငတိမ က ဘာလုပ္ဦးမယ္မသိဘူး …
“အဲဒါ ေဖေဖ ဝယ္ေပးထားတဲ့ဟာေနာ္ … ေပါက္ကရ မလုပ္ေၾကး ”
“အင္းပါ … ခု မ်က္လံုး မွိတ္လိုက္ ”
“ဘာ … လုပ္ ”
“မေမးနဲ႔ မွိတ္လိုက္ပါဆို … ဖြင့္ဆိုမွဖြင့္ ”
“ၿပီးေရာကြာ … ”
က်ဳပ္ျဖင့္ မ်က္လံုး သာ မွိတ္ထားရတယ္ ဦးထုပ္ ကေလး ကို စိတ္မခ်ဘူး
ငတိမ က ဘာလုပ္မယ္မွန္းမွမသိတာ …
မွိတ္ထားတာ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ …
သူ႔ အသံ လည္း မၾကားရဘူး …
ၾကာေတာ့ ဖြင့္ၾကည့္ခ်င္လာတယ္
“မဖြင့္ နဲ႔ဦးေနာ္ …ဖြင့္ရင္ အျပတ္ပဲ ”
“အယ္ … ”
ကိုယ္က ဖြင့္မယ္ၾကံတာ … ငတိမ က သိေနတာကိုး
အဲဒါနဲ႔ ျပန္မွိတ္ထားလိုက္တယ္
ခဏေနေတာ့ ဖုန္း ဝင္လာပါေလေရာ …
“ဖုန္း ကိုင္လို႔ရလားဟင္ … ”
“အင္း … ရတယ္ ကိုင္ ”
အသံလာရာကို ရမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့
ကြက္တိပဲ ဖုန္း ကလက္ထဲမွာ …
“ဟယ္လို … ”
“ေခြးမသား … ”
“ခီြး … ဘယ္ကေကာင္တုန္း ငါ့ကိုဆဲတာ ”
“ေခြးမႀကီးသား … ”
“ဖီး … ဘယ္ေကာင္တုန္ းလို႔ ေမးေနတယ္ေလ ”
“ငါ မင္းအေဖကြ ”
“ေအာင္မယ္ … ဘယ္က အေဖ လဲ … ဆဲၿပီးမွ အခြက္လာမေျပာင္နဲ႔
ျဖတ္႐ိုက္မွာ ”
“ဘို … ”
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ … ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေအးေအးေဆးေဆးေနတာ …
ဖုန္း ထဲက လာဆဲတာကိုး
ပိတ္ေဟာက္ပစ္လိုက္တယ္ …
“ငါ့ ဖုန္းနံပါတ္ ကို မွတ္မထားဘူးလား ေခြးမႀကီးသား ”
“မ်က္စိ မွိတ္ထားတာကြ မျမင္ရဘူး ”
“ေအး ငါ့ ဖုန္းနံပါတ္ က ၀၉၄၂၀…… ”
“အင္း ၾကားဖူးတယ္ ”
“ေအး ၾကားဖူးမွာေပါ့ … မင္း အေမ လင္ … ငါမင္း အေဖ ”
“ဗုေဒၶါ… ”
ေသၿပီ … ။ အေဖ့ ဖုန္း …
ငတိမ က မ်က္စိႀကီးမွိတ္ခိုင္းထားေတာ့ က်ဳပ္ကမျမင္ရပဲ
ေအာ္ေနတာ … ဘယ္သိမတုန္းဗ်
“သား မျမင္လိုက္လို႔ပါ အေဖ … ”
“ ေခြးမႀကီးသား … မင္းငါတို႔ကို အ႐ွက္ခြဲေနတာလား ဟမ္ ”
“စင္ … အဲ သားဘာလုပ္လို႔လည္း ”
“ေခြးမႀကီးသား အိမ္ျပန္လာခဲ့ မင္းသိမယ္ ”
“ငွယ္ … ”
က်ဳပ္ျဖင့္ ဘာမသိညာမသိနဲ႔ အေဖ ေကာတာခံလိုက္ရတယ္
ၿပီးေတာ့ ဖုန္းက ခ်သြားေရာ
ခဏေနေတာ့ ဖုန္း ဝင္လာျပန္ေရာ …
“ဟယ္လို … ”
“ေခြးမသား … မင္းအဲဒီ လိုက္ဖ္လႊင့္တာကို မရပ္ေသးဘူးလား ”
“ေဟာ … ဘာလိုက္ဖ္လဲဗ်ာ … ”
ေျပာေျပာဆိုဆို ေမ့ၿပီး မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ …
က်ဳပ္ေဘးမွာ လူေတြက ဝိုင္းလို႔
ငတိမယူသြားတဲ့ ဦးထုပ္ကေလး က ေ႐ွ႕မွာ ပက္လက္ကေလး
ပိုက္ဆံ ေတြေတာင္ျပည့္လို႔ …
ငတိမက က်ဳပ္ကို ဖုန္း နဲ႔႐ိုက္ၿပီး လိုက္ဖ္လႊင့္ေပးေလသတဲ့ …
ေခါင္းစဥ္ေလးေတာင္ပါေသးတယ္ …
“ဖုန္းကုိင္ႏိုင္ေသာ အဆင့္ျမင့္သူေတာင္းစားတဲ့ … ”
လခြမ္း
ေဆြမ်ိဳးေတြေကာင္းလို႔ က်ဳပ္မွာ အိမ္ ေပၚ ကႏွင္ခ်မခံရတာ …
အဲ့ကတည္းက ကိုယ္ ့ပစၥည္း ဆိုရင္ ဘယ္ သူေတာင္းေတာင္း
ခဏေလးေတာင္ မငွါးရဲေတာ့တာ အခုထိ
အဟုတ္ပါဆို
မရယ္ေၾကး 😕
#credit
